جامعه شناسی- میلاد زندی

جامعه شناسی- میلاد زندی

جامعه شناس و تحلیلگر مسائل اجتماعی
جامعه شناسی- میلاد زندی

جامعه شناسی- میلاد زندی

جامعه شناس و تحلیلگر مسائل اجتماعی

طفل سر راهی و ناخواسته ای به نام پاس

تاریخ : جمعه 6 اسفند 1395 ساعت 09:05   |   کد مطلب: 25707
پاسی که روزهای اول در همدان این همه خواهان داشت و همه برایش سر ودست می شکستند، فی الحال بسان طفل سر راهی ونا خواسته ای در گوشه انزوا و با بازیکنان نه چندان میدان دیده و نیمه حرفه ای اما با غیرت و با نهایت حضور 200 الی 300 نفری طرفدارانش در همدان نیز بعضا به تیم هایی می بازد که روزگاری با شنیدن اسم مصاف با پاس تا چند روز حالت مزاجی شان دگرگون می شد و دست و پایشان به لرزه می افتاد .

به گزارش نافع، یادش بخیر، گذشته ای نه چندان دور که قدمتش به یک دهه پیش بر می گردد تیم پاس بزرگ ایران که به همدان انتقال یافت و به دنبال آن حمایت پرشور مردم و مسئولین ورزشی و سیاسی را در پی داشت و به موازات آن پاس در آن سالهای اول حضورش  نه تنها همدان را  بعد از سالها صاحب تیم فوتبال در سطح اول لیگ های  سراسری ایران نمود، بلکه خود نیز صاحب تماشاگرانی پرتعداد و پرشور شده بود و آنقدر خوب نتیجه میگرفت که مسئولین ورزشی و سیاسی سایر استان ها را نیز به وسوسه انداخت که آنها نیز دیگر تیم های عمدتاً بی طرفدار پایتخت را به استان خود منتقل کنند.

 

پاسی که طی دو سه فصل اول حضورش در همدان  و درست در چنین روزهایی تیم های بزرگ فوتبال ایران  را در استادیوم پیر قدس این  شهر به زانو در می آورد و با شکست بدرقه می کرد وسه تا، سه تا به سپاهان، پرسپولیس و استقلال گل میزد و امتیازها در خزان همدان به حساب پاس پر افتخار و قهرمان اسبق ایران و آسیا واریز می گردید.

 

به راستی یادش بخیر، تیم فوتبال پاس که با بازیکنان  نسبتا گمنامی نظیر یدالله اکبری ، اصغر طالب نسب ، محمد اسماعیل نظر ، ابوالفضل حاجی زاده ،سامان صفا، سوشا مکانی، خسرو حیدری ،حنیف عمران زاده ، جواد شیرزاد ،ناجی بداوی ،اویس کرد جهان ،اوریا غفوری ،لفطه حمیدی و با معرفی چند بازیکن بومی نظیر وحید علی آبادی ، مصطفی یوسف علیزاده و مرتضی تبریزی ،یقه خیلی تیم ها را در استادیوم قدس گرفت و بعدا نیز خیلی از این بازیکنان به لطف  حضور در پاس وبازیهای درخشان این تیم فرصت حضور در تیم های مطرح استقلال، سپاهان، فولاد و... را به دست آوردند و به پیراهن تیم ملی فوتبال نیز دست پیدا کردند.

 

اما کم کم، فیتیله حمایت از تیم پاس با جابجایی مسئولین سیاسی و ورزشی استان پایین وپایین تر کشیده شد وبه همان مبزان نیز راه سقوط از سطح اول فوتبال ایران یعنی لیگ برتر جام خلیج فارس را در پیش گرفت و راهی لیگ دسته یک و سپس لیگ دست دوم فوتبال ایران شد و کنون نیز در میانه های جدول لیگ دست دوم جا خوش کرده است و هدف غایی و دور از دسترس این روزهایش صعود به لیگ دسته بالاتر فوتبال ایران لیگ آزادگان خلاصه می شود وبس.

 

پاسی که روزهای اول در همدان این همه خواهان داشت و همه برایش سر ودست می شکستند و مشوق وحامی اش بودند فی الحال بسان طفل سر راهی ونا خواسته ای در گوشه انزوا و با بازیکنان نه چندان میدان دیده و نیمه حرفه ای اما با غیرت و با نهایت حضور 200 الی 300 نفری طرفدارانش در همدان نیز بعضا به تیم هایی می بازد که روزگاری با شنیدن اسم مصاف با پاس تا چند روز حالت مزاجی شان دگرگون می شد و دست و پایشان به لرزه می افتاد .

 

ولی افسوس که ، پاس بی پشتوانه ، حامی و مشوق  فقط و فقط هنگامی که عده ای دلواپس روشنفکر نمای  عرصه ورزش همدان  می خواهند دلیل عقب ماندگی ورزش همدان از سطح اول ورزش کشور را توجیه کنند و یه سبب حیف و میل بیت المال و دور ریز بودجه ورزش استان متهمش کنند به یاد ها متبادر می شود وسپس پاس  با همه افتخارات و عناوینش و فارغ از مکتب بازیکن سازیش که دیر بازی پسین جواد نکونام ، وحید هاشمیان ، محمد نصرتی را به فوتبال آسیا و جهان معرفی نمود را به خداوند منان  می سپاریم و برایش آرزوی بقا در لیگ دسته دوم را مسئلت می کنیم!

 

خالی از لطف نیست مسئولین ورزشی وسیاسی استان نگاه با مهر و عطوفت بیشتری را نصیب تیم پاس و فوتبال استان همدان داشته باشند زیرا در برهه کنونی که فضای جامعه به سبب عدم امکان اشتغال و ازدواج و رفاه عمومی به شدت ملتهب است و از سویی دیگر آسیب ها و معضلات اجتماعی بسیاری ،متوجه جوانان است می توان با کمک از پدیده مثبت وکارآمد ورزش و خصوصا ورزش های پر طرفدار به عنوان رخدادی که کنش هایش واقعی و عینی است در مسیر تولید شور و نشاط عمومی در اجتماع بهره جست.

 

ضمن اینکه می توان با ترویج ورزش های پرطرفدار و عامه پسند به الگو سازی صحیح برای همه اقشار جامعه ، به خصوص نسل نوپا وناخواسته اهتمام ورزید و در آنصورت بشمار افرادی که به ورزش همگانی و قهرمانی می پردازند ، افزوده خواهد شد و از آن سو نیز به توسعه پایدار سلامت جامعه کمک نموده ایم و از هزینه کرد در بخش های بهداشت ودرمان ، مراکز تادیبی و تربیتی و... معاف می شویم و می توان از این سرمایه عظیم بالقوه انسانی و نسلی که عمدتا متعهند ومجرب و در عین حال تحصیلکرده در مسیر رشد وتوسعه اقتصادی ،و اجتماعی کشور بهره جست و به عبارت صحیح تر تهدید را به فرصت مبدل نمود.

 میلاد زندی جامعه شناس

انتهای پیام/

نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.