پا پتی های ایرانی گل کاشتند

تیم ملی فوتبال ساحلی ایران با شکست ایتالیا بر سکوی سوم جهان قرار گرفت

ساحلی بازان ایران که با یرتری برابر مکزیک ،  نیجریه  ، سوئیس  و شکست برابر ایتالیا گام در مرحله نیمه نهایی جام

جهانی  فوتسال 2017 گذارد و طی یک بازی دراماتیک برابر پدیده نو خواسته  فوتسال دنیا ، هائیتی در ضربات پنالتی

مغلوب و راهی نیمه نهایی شد و طی یک بازی برتر ضمن شکست ایتالیا ی پرافتخار صاحب سبک در فوتبال اروپا و

جهان موفق شد در جایگاه پر افتخار سوم فوتسال دنیا قار گرفت وشکست برابر این تیم  در دور مقدماتی  را نیز به گونه ای

شایسته جبران کرد و دگر بار فریاد توانمندی های ایرانیان را در گوش فلک و الافلاک طنین انداز نمود.

بازیکنان  دلاور و بی ادعایی که بعد از کسب عنوان قهرمانی سوم جهانشان و دریافت چند سکه پاداش از مسئولانی که با

افتخارشان سی جور پز می دهند و بیلان کاری تحویل می دهند در قبالش پول و  پست و تر فیع عنوان می گیرند و ساحلی

بازان به شهرهایشان بر می گردند و بعد چند روز سر کارهایشان اعم  مسافر کشی و بنایی و نانوایی و.... حاضر می شوند

و نه سخنی و  اعتراضی حتی لام تا کام حرف نمی زنند و به  حضور و افتخار آفرینی در میادین جانی و آسیایی پیش

رو می اندیشند ، چرا که تا کنون این چنین بوده اند و نشان داده اند که جواب کم توجهی را با افتخار آفرینی می دهند.

 هنوز در خاطرمان هست که ملی پوشان بی ادعا و کارکشته فوتسال ما نیز سال گذشته در جام جهانی کلمبیا افتخار

آفریدند و بر سکوی سوم جهان جای گرفتند و توانایی و شایستگی  وپتانسیل   قهرمان و جوان ایرانی را در به

جهانیان یاد آور شدند.

والیبالیست ها نیز که دیگر افتخار آفرینی آنها در دنیا برایمان به عادت مبدل گشته است با رشادت و با جسارت مثال زدنی

پنجه در پنجه رقبان پر افتخار جهانی می اندازد و آنها بسان شکارهایی رام شده در دستان یوز پلنگان بلند بالای ایرانی اسیر

بودند وروی مسئولانی فدراسیون جهانی والیبال FIVB را  که سالیان پیش می گفتند باید برای ایرانیها والیبال کوتاه قد ها را

افتخار کرد بر زمین انداخت و از رویش پرید و اسپک زد و برزیل پر افتخار آفرین ترین تیم دنیای توپ وتور را در وطنش

و جلوی چشمان شانزده هزار برزیلی متعب سه بر صفر مغلوب کرد و باز فریاد رسا فرمایش حضرت امام را به مردم دنیا

 یادآو شد ایرانی می تواند ، اما اگر به جوان ایرانی اعتماد بشود وفضا و عرصه ای برای بیان توانمند یهایش داشته باشد

و مسئولان کمی نیز در عمل به بزرگترین ظرفیت و سرمایه انسانی و اجتماعی کشور نگاه رساتر و باز تری داشته باشند

و زمینه اشتغال و کار آفرینی قشر جوان دغدغه اصلی  مسئولین  قراربگیرد و کمی فضا را با حضور جوانان متخصص و

نخبه و کاردان و باهوش و متعهد به میهن قدری تلطیف بکنیم .

جدای از کسب موفقیت و قهرمانی در رشته ها و مسابقاتی که مسبوق به سابق نبوده است که مسلما نیاز مند و کار وتلاش

بی وقفه فدراسیون و ورزشکاران این رشته ها می باشد در دل خود یک موضوع مغفول و نهفته دارد و آن این موضوع است

که همیشه ما ایرانی ها در ورزش های انفرادی در سطح جهان و المپیک  مقام کسب کرده ایم و در ورزش های تیمی مانند

فوتبال و هند بال و بسکتبال همیشه ناکام مانده ایم  و از یاد نبریم این رخداد های خوشایندی که این چند ساله در ورزش

ما رقم خورده در والیبال و فوتسال و فوتبال ساحلی که نهایت امر ورزشی  شش نفری  است رقم خورده است .

ا از نگاه اجتماعی که  به موضوع می پردازیم و مورد آسیب شناسی قرار می دهیم بیش از هر چیزی روحیه فردگرایی و

نه جمع گرایی را به ما ایرانیان یاد آور می شود و که حاصل از عدم آموزش صحیح مهارت اجتماعی توسط خانواده و

آموزش و پرورش است و فرایند جامعه پذیری انزواجو ، خود برتربین  و فرد گرا را به ما یاد آور می شود .

 در بعد تاریخی  از سوابق جمع گرایی ایرانیان  از بدو خلقتشانهمیشه فرد گرا هیچ اطلاعی در دست نیست مگر جنگی ،

تظاهراتی ، صف رای گیری ، نان ، بنزینی و........ بوده باشد که ما شده باشیم و باقی اوقات من واحد مستقلی هستیم و بس.

باقی بقایتان

عکاس ارتش آمریکا لحظه مرگش در افغانستان را ثبت کرد

حق نشر عکسHILDA CLAYTON

Image captionعکسی که هیلدا کلایتون در لحظه مرگ ثبت کرد.

هیلدا کلایتون، عکاس این عکس، به همراه چهار سرباز ارتش افغانستان در یک انفجار در ولایت لغمان کشته شد، اما پیش از مرگ و در آخرین لحظه زندگی هم به عکاسی ادامه داد.

خانم کلایتون ۲۲ ساله، روز دوم ژوئیه ۲۰۱۳ میلادی (نزدیک به سه سال و نیم پیش) در جریان یک تمرین نظامی و بر اثر انفجار یک خمپاره جان خود را از دست داد.

در نوشته ارتش آمریکا درباره این عکس‌ آمده است: "مرگ کلایتون نمادی است از این که چطور زنان سرباز در کنار همرزمان مرد خود، به گونه‌ای فزاینده در هنگام تمرین یا جنگ، در موقعیت‌های خطرناک قرار دارند."

• 
  

ارتش آمریکا عکس دیگری از لحظه انفجار را هم که یک عکاس افغان ثبت کرده بود، منتشر کرده است. این فرد هم که در حال یاد گرفتن عکاسی خبری از هیلدا کلایتون بود، از جمله کشته‌شدگان است.

این حادثه در ولایت لغمان رخ داد.

حق نشر عکسUS ARMY

Image captionاین عکس را یک سرباز افغان که در حال یاد گرفتن عکاسی خبری از هیلدا کلایتون بود، ثبت کرده است

ارتش آمریکا اعلام کرده است که "کلایتون نه تنها به ثبت فعالیت‌های مربوط به شکل دادن و تقویت مشارکت (آمریکا و افغانستان) کمک کرد، بلکه خطر حضور در این فعالیت‌ها را هم به جان خرید."

وزارت دفاع آمریکا، به افتخار هیلدا کلایتون، یک جایزه عکاسی در نظر گرفته است. عکاسان نظامی برای نامزدی این جایزه باید یک آزمایش پنج‌روزه را پشت سر بگذارند که در جریان آن آمادگی جسمی و توانمندی‌های فنی آنها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

حق نشر عکسARMY

Image captionهیلدا کلایتون اهل ایالت جورجیای آمریکا بود

حق نشر عکسDVIDS

Image captionیک سرباز که در پی رقابت برای دریافت جایزه عکاسی هیلدا کلایتون در آوریل ۲۰۱۷ میلادی است

مادری که هفت فرزندش را کشت محاکمه نمی‌شود

• 
  

• همرسان

حق نشر عکسGETTY IMAGES

Image captionخانه محل قتل کودکان قبل از تخریب آن

روز پنجشنبه، ١٤ اردیبهشت (٤ مه)، مقامات قضایی ایالت کوئینزلند استرالیا رای "دادگاه سلامت روانی" این ایالت در مورد رائینا مرسین انا تایدی را منتشر کرد که براساس آن، قاضی دادگاه تشخیص داده است که این زن هنگام قتل هفت فرزند و یک برادرزاده خود به اختلال شدید روانی شامل توهم شدید ذهنی چار بود و در نتیجه باید او را فاقد مسئولیت کیفری و غیرقابل پیگرد قانونی دانست.

قتل این کودکان روز ١٩ دسامبر سال ٢٠١٤ در خانه‌ای در شهر مانورا در کوئینزلند روی داد و رائینا تایدی، که در آن زمان مادری ٣٧ ساله بود؛ چهار پسر و سه دختر خود را که دو تا چهارده سال سن داشتند و همچنین برادر زاده خردسال خود را با ضربات چاقو کشت.

رای منع پیگرد قانونی این زن ماه گذشته صادر شده بود اما مقامات قضایی ایالات کوئینزلند آن را صبح امروز منتشر کردند.

دادگاه سلامت روان گفته است که خانم تایدی در دوره منتهی به ارتکاب قتل دچار عارضه روانی اسکیزوفرنی پارانوئید بود و در لحظه کشتن کودکان خود در وضعیتی به سر می‌برد که قادر نبود شرایط و نتیجه اقدامات خود را تشخیص دهد. در گزارش دادگاه آمده است که "در واقع، او تصور می‌کرد که قتل این کودکان بهترین راه نجات آنان از شر شیاطین است."

طبق قوانین کوئینزلند، اگر تشخیص داده شود که فردی هنگام ارتکاب جرم دچار اختلال روانی بوده، پیگرد قانونی او متوقف و محاکمه او منتفی می شود.

Image captionگردهمایی مردم محل برای ادای احترام به قربانیان

گزارش دادگاه نشان می‌دهد که در ماه‌های منتهی به زمان ارتکاب قتل، شرایط روانی این زن به تدریج رو به وخامت گذاشته بود به نحوی که معتقد بود شیاطین در خانه او سکونت دارند. به گفته همسایگان، او گفته بود که "من انسان برگزیده هستم، قدرت کشتن و نفرین کردن به من داده شده. شما می‌خواهید بچه‌هایم را آزار دهید، من تواناترم و زودتر آنها را آزار می‌دهم، شما می خواید بچه‌هایم را بکشید، من جلوتر آنها را می‌کشم."

خانه مسکونی این خانواده در سال ٢٠١٥ تخریب و در محل آن، نماد یادبودی به یاد کودکان قربانی این حادثه برپا شد.

برخی رسانه‌های خبری به نقل از کارشناسان گفته‌اند که عامل اختلال روانی شدید رائینا تایدی، زمینه روانی مساعد و افراط طولانی مدت در مصرف کانابیس و الکل بود هر چند او برای مدتی قبل از ارتکاب قتل، مصرف این مواد را متوقف کرده بود.

در جریان رسیدگی به این پرونده، روانیزشک کارشناس دادگاه گفت که اگرچه وضعیت روانی خانم تایدی در حال حاضر "باثبات" است اما تشخیص دقیق شدت بیماری او امکانپذیر نبوده و نمی‌توان احتمال بازگشت شرایط وخیم گذشته را مردود دانست.

در حال حاضر، خانم تایدی، ٤٠ ساله، در یک موسسه امنیتی ویژه بیماران روانی به سر می‌برد و معلوم نیست آیا در آینده از درجه‌ای از سلامت روانی برخوردار خواهد شد که از این موسسه مرخص شود.

یک مقام قضایی محلی در دفاع از حکم دادگاه گفته است که "اگر این زن زمانی به وخامت عمل خود پی ببرد در قلب خود به حبس ابد محکوم شده است."

قهرمانی سنگین‌وزن بوکس جهان؛ نابودگر بریتانیایی با اورست مبارزه می‌کند

هرمانی سنگین‌وزن بوکس جهان؛ نابودگر بریتانیایی با اورست مبارزه می‌کند

• 
  

• نی در Messenger
 

حق نشر عکسAFP

Image captionکلیچکو و جاشوا

۹۰ هزار تماشاچی حاضر در ورزشگاه ومبلی، شنبه شب به رینگی چشم می دوزند که یک سوی آن ولادیمیرکلیچکوی اوکراینی ایستاده و سوی دیگرش آنتونی جاشوای اهل بریتانیا. مبارزه‌ای که تکلیف قهرمان سنگین‌وزن بوکس جهان از منظر سازمان‌های " آی‌بی‌اف" و " دبلیو‌‌بی‌اف" را مشخص می‌کند.

جاشوا، مدافع قهرمانی بوکس سنگین وزن جهان که برای اولین بار به مصاف کلیچکو می‌رود گفته ۱۳ هفته‌ای که خودش را برای این مبارزه آماده می‌کرده، "سخت‌ترین دوران زندگی‌‌اش" بوده و او در "سطحی کاملا جدید" با این حریف اکراینی مسابقه خواهد داد.

با این حال جاشوا گفته که خیلی نگران این مبارزه نیست چون قبل از آن تمرین زیادی کرده: "در تمرین‌هایم تا جایی پیش رفتم که قبل از این نرفته بودم. فکر می‌کنم بیشتر از مبارزه‌ها در باشگاه و موقع تمرین آسیب می‌بینم. بعضی وقت‌ها تمرین‌هایی انجام می‌دهم که نتیجه نمی‌دهند و دست آخر یا دست و دنده‌هایم می‌شکنند و یا کتفم در می‌رود. البته تا موقع مبارزه همه چیز را درست می‌کنیم."

جاشوا جوان‌تر که بود بارها با پلیس درگیر و به جرم رفتار خشن و حمل مواد مخدر دستگیر شد و حتی کارش به جایی کشید که برای کنترل کردنش، "تگ الکترونیکی" به او وصل کردند. خودش قبلا گفته که اگر بوکس نبود کارش به زندان کشیده می‌شد: "قبل از بوکس درست در جهت مخالف زندگی سالم قدم برمی‌داشتم. بوکس به من قدرت داد. حالا برای فامیلم به یک قهرمان تبدیل شده‌ام. این کاری است که بوکس برای من و خانواده‌ام انجام داده."

او با این حال اعتراف کرده که دور از چشم خانواده بوکس را شروع کرده: "وقتی سراغ بوکس رفتم به خانواده‌ام چیزی نگفتم. فقط خودم مهم بودم و کاری که می‌خواستم انجام دهم. مادرم بیشتر جنبه‌های مثبت بوکس را می‌دید تا آسیبی که این ورزش می‌توانست به سلامتم بزند. به همین دلیل هم هست که همیشه در مسیر پیروزی و موفقیت حرکت کرده‌ام. وقتی در مسابقات آماتور می‌باختم، نگرانم می‌شد اما من دوباره سلامتم را به دست می‌آوردم و این خاطرات خوب باعث شده که او روزهای بد را فراموش کند."

مادر جاشوا مبارزاتش را تماشا می‌کند و او می‌گوید از این بابت اصلا نگران نیست: "نه، نه، اصلا نگرانش نیستم. چون او به من افتخار می‌کند و خوشحال است. من هم مواظبش هستم."

جاشوا از ورزشکارانی است که خودش را تافته جدا بافته نمی‌داند. از نظر او رابطه با مردم "بخشی از بوکس" است: "خوب است که بتوانی خودت را دور نگه داری، اما من اهل معاشرت با مردم هستم. اذیت نمی‌شوم. تا وقتی دیر به تمرین‌هایم نرسم، مشکلی ندارم که با ۱۰۰ نفر حرف بزنم. هنوز در همان آپارتمانی زندگی می‌کنم که سال ۲۰۱۱ به آن اسباب‌کشی کردم. مدت زیادی است آن‌جا هستم. فکر کنم بعد از کنار گذاشتن بوکس سراغ یاد گرفتن پیانو و ویولون بروم یا حتی پرش بانجی را تجربه کنم، کارهایی که وقتی درگیر بوکس بودم انجام نداده‌ام."

آنتونی معتقد است در هیچ برهه‌ای از زندگی به اندازه زمانی که درگیر تمرین برای مبارزه است، سختی نمی‌کشد: "من در باشگاه بیشتر از هر زمان دیگری زجر می‌کشم. خودم را در چنین شرایطی قرار می‌دهم چون برایم مهم است. نمی‌خواهم فقط ستاره باشگاه باشم و وقتی وارد رینگ مبارزه می‌شوم با خودم بگویم: تا حالا چنین حریفی ندیده‌ام."

حق نشر عکسGETTY IMAGES

Image captionجاشوا

بوکسور ۲۷ ساله بریتانیایی پس از کسب مدال طلای بوکس سنگین وزن در المپیک ۲۰۱۲ لندن وارد بوکس حرفه‌ای شد، زمانی که به گفته او در بریتانیا آن طور که باید از بوکس حمایت نمی‌شد: "موقعی که من بوکسور حرفه ای شدم، هیچ کسی برای حمایت مالی به سراغم نیامد. در واقع هیچ کس از بوکس حمایت نمی‌کرد. من می گویم به شخصیت‌هایی که در این ورزش هستند نگاه کنید."

او از تایسون فیوری بوکسور هموطنش که در ۲۰۱۵ قهرمان سنگین وزن جهان شد یاد کرد، از دیلیان وایت، قهرمان "دبلیو‌بی‌سی"، دیوید پرایس و درک چیسورا، قهرمانان سنگین وزن سابق بریتانیا: "از زمانی که در این ورزش هستم، فیوری قهرمان شده، همین طور خودم، دیلیان، چیسورا و پرایس. بوکسورهای سنگین و میان وزنی که در جهت رشد و پیشرفت حرکت می‌کردند و این باعث شد توجه ها به بوکس بیشتر شود."

آمار جاشوا از زمان ورود به بوکس حرفه‌ای فوق‌العاده است: ۱۸ مبارزه انجام داده و در تمام آن‌ها حریفش را ناک‌اوت کرده. او حالا باید با حریفی مبارزه کند که از او به مراتب با تجربه‌تر است و افتخارات بیشتری هم در کارنامه‌اش دارد.

کلیچکو با ۶۴ برد شامل ۵۳ ناک‌اوت از زمان حرفه‌ای شدنش در ۱۹۹۶، ظاهرا سخت‌ترین حریفی‌است که جاشوا تا کنون داشته. جاشوا می‌گوید: "او با انگیزه و آماده وارد رینگ می‌شود. بدن کاری را انجام می‌دهد که ذهن بخواهد. به نظر می‌آید کلیچکو از نظر ذهنی خودش را به خوبی آماده کرده. من هم برای یک مبارزه سخت آماده‌ام."

جاشوا در مورد اهمیتی که مبارزه با کلیچکو برایش دارد، می‌گوید: "این یکی از مبارزه‌های تعیین‌کننده حرفه‌ای من است. اگر اواخر کارم بود، می گفتم، این همان مبارزه سرنوشت سازی است که در تاریخ ثبت خواهد شد. اما من هنوز سال‌های زیادی پیش رو دارم. برنامه من برای این مبارزه این است که راند به راند پیش بروم. وقتی این روش را پیش بگیریم پیروزی از راه می‌رسد."

کلیچکوی ۴۱ ساله اما در آن سوی میدان حساب زیادی روی این مبارزه باز کرده. او با غلبه بر جاشوا، عنوان قهرمانی که دو سال پیش به فیوری واگذار کرد را دوباره بدست خواهد آورد. او که تا قبل از باخت مقابل فیوری ۱۱ سال شکست‌ناپذیر بود، گفت: "چنین موقعیت‌هایی هر روز پیش نمی‌آیند ... من این شانس را دارم که عنوانم را پس بگیرم. با حریفی در سطح خودم مبارزه می‌کنم و فکر می‌کنم شانس‌مان ۵۰- ۵۰ است."

با همه این‌ها او معتقد است دفاع از قهرمانی برای حریف جوان انگلیسی‌اش به اندازه فتح قله اورست دشوار است: "این مهم‌ترین مبارزه دوران حرفه‌ایم خواهد بود. می‌شود در یک مدت زمان معین از اورست بالا رفت. ممکن است قله را فتح کنی یا نکنی اما به هر حال قله همیشه در جای خودش باقی خواهد ماند. درست مثل من."

ساحلی بازان ایران با شکست دادن مکزیک گرم کردند

ساحلی بازان ایران با  شکست دادن مکزیک  گرم کردند

تیم ملی فوتبال ساحلی چمهوری اسلامی ایران سر ساعت صفر شب گذشته در بازی افتتاحیه جام

جهانی فوتبال ساحلی ذر کشور باهاما در برابر سبز پوشان دیار ترور و قتل و مواد مخدر ، سرزمین

مکزیک صف آرایی کردندو با برتری سه بر دو برابر حریف قدرتمند و صاحب سبک در فوتبال آمریکای

جنوبی به کار خود در بازی افتتاحیه جام جهانی 2017 باهاما خاتمه دادند.

تیم ایران که با مربیگری محمدحسین میر شمسی و با ترکیبی از بازیکنان جوان وباتجربه پابه عرصه

این رقابتها گذاشته است به عنوان  سر دمدار فوتبال ساحلی قاره کهن ، به کسب عنوان جهانی می

اندیشد و به عنوان یکی از  مدعیان جدی  کسب عنوان قهرمانی جام جهانی فوتبال ساحلی

پنجه در پنجه رقیبان جهانی و کشورهای صاحب سبک در فوتبال  ساحلی می اندازد.

  حضور تیم های برتر 6 قاره دنیا در  این مسابقات به  اهمیت و اعتبار این مسابقات افزوده است و

کشورهای صاحب فوتبالی مانند برزیل و ایتالیا و اسپانیا و حتی پرتقال و هائیتی پدیده ساحلی

جهان بی شک با تمام قوا در کونکاکاف جمع شده اند تا با جام قهرمانی به خانه بازگردند.

ملی پوشان ورزش ایران که همیشه در همه میادین برون مرزی با رقیبان تا بن دندان مسلح جهانی

نشان داده اند همیشه از جان مایه خواهند گذاشت و با غیرت و دلاوری به مصاف رقبای تا بن دندان

مسلح دول غرب و شرق دنیا رفته اند و بسیار حماسه و افتخار آفریده اند و بارها سکوهای برتر دنیا

در اکثر رشته های ورزشی در سطح قاره و جهان و المپیک را برای کشور به ارمغان آورده اند.

آری سخن از پاپتی های ساحلی باز ایران است که با جیب خالی و پای برهنه می روند و برای

رقیبان آسیایی و جهانی شاخ و شانه می کشند و با خود افتخار و جام قهرمانی آسیا و جهان را

به تحفه می آورند بدون ادعا و بدون خواسته انجام وظیفه می کنند در شن و ماسه ساحل هایی

که راه رفتنش برای بعضی آقایان سبب انسداد و گرفتگی رگ ها و ماهیچه های نازنین پای آنها

می شوند جانانه می دوند و سر جلوی توپ می گذارند و دنیا  رابا شوت ها و قیچی هایشان به

وجد می آورند و به تحسین وادار می کنند.

ساحلی بازانی که نماینده حداقل یک سوم از طیف سنی جمعیت ایران یعنی قشر جوان خواهنده

و پرانرژی و پویا ی ایران عزیز را به تصویر می کشد که در سایه غفلت وبی مهری و ندانم کاری های

 مدیریتی و عدم اعتماد به آنها  همچنان رشد می کنند و پله های رشد وترقی را بعضا جهشی

می پی مایند.

  سرمایه بالقوه و عظیم خدادادی که با  هدایت درست و اصولی می توان از آن به عنوان بهترین

فرصت ها برای رشد وشکوفایی کشور سود جست به شرط آنکه اندکی اعتماد و فرصت نسبت

به قشر جوان کشور داده شود مطمئنا دمیدن روح تازه آریایی بر دمیدن هرجامعه ای می تواند

سبب ساز خیل عظیم پیشرفتهای اقتصادی ، اجتماعی را به ثمر بیاورد.

به امید آن روز