لوازم التحریر ایرانی چالش ها و فرصت ها

لوازم التحریری که اولین بار رسما چرخه تولید و توزیع آن با بومی سازی مدادهای ژاپنی در سال 1330 توسط فردی به نام رفوگران که خود واردکننده نوشت افزار به ایران بود آغاز گردید و تا به امروز این روال نیز ادامه پیدا کرده است.

اگر بخواهیم به طور ساده و اجمالی تعریفی از لوازم التحریر بیان کنیم عبارت است از گستره ای از ابزارهایی که برای نگارش، نقاشی و ترسیم به کار می رود.

بازار پررونقی که گردش مالی سالیانه آن را 4 هزار میلیارد برآورد می کنند.

فرصتی که سهم بیشتری از سود آن نصیب برندهای خارجی است که با فرهنگ ایرانی – اسلامی ما همخوانی نداردبه طوریکه سهم عمده این سود به جیب کمپانی های چین – اندونزی – کره – ژاپن و هند و... واریز می گردد و سهم تولید کنندگان وطنی در این وانفسای اقتصادی و اپیدمی طرح ها و کاراکترهای پر زرق و برق وارداتی به قدری ناچیز و اندک است که اگر نگوییم انگار به کسی برنمی خورد!!

لوازم التحریر وارداتی که نه تنها از نقطه نظر اقتصادی و تولید کننده و مصرف کننده وطنی را به سبب قیمت پایین و کیفیت نازل محصول دچار چالش می کند بلکه به فرهنگ و تمدن غنی ما شبیخون فرهنگی را وارد می سازد .

لوازم التحریر وارداتی، که طیف عمده از این محصولات به ظاهر فرهنگی که به صورت قاچاق وارد کشورمان می شود و میتواند بسترساز و عامل اشاعه دهنده انواع و اقسام کج رفتاری های روحی و روانی باشد و آسیب ها و معضلات و ناهنجاری های اجتماعی – سیاسی – اقتصادی – فرهنگی را برای کودکان و نوجوانان به ارمغان بیاورد.

همه این ها در حالی است که نوشت افزاری که موجودیت فعلی بازار لوام التحریر ما را شکل می دهد قسم عمده ای از آن را تصاویر قهرمانان و شخصیت های پوشالی وخیالی است که متاثر از فرهنگ بیگانه و مهاجم غربی است که  با مولفه های فرهنگی ما در تضاد می باشد.

به تعبیر درست تر محصولات ضدفرهنگی برای فرهنگی ترین قشر استفاده می گردد که می تواند اشاعه دهنده فرهنگ بیگانه و هجوم خاموش دشمن برای تخریب باورهای دینی از همان بدو کودکی است.

از بن تن، مردعنکبوتی، باب اسفنجی که بگذریم به باربی، بت من، نینجا، مک کوئین و ... بر می خوریم هزاران بار دریغ و آه و افسوس که چرا نباید حداقل در داخل کشور خودمان عزمی جدی، همتی عالی و اقدامی فوری از سوی متولیان امر اندیشیده شود تا شمایل و طرح هایی که دربرگیرنده و حاوی پیام های اخلاقی و اساطیر و قهرمانان این مرز و بوم است بیش از این ها زینت بخش نوشت افزار آینده سازان ایران اسلامی باشد.  

مانند قهرمانان و شهدای 8 سال دفاع مقدس ،پهلوانان و یلان اساطیری نظیر رستم و سهراب، پوریای ولی و جهان پهلوان تختی و...... سود جست.

حتی می توان از شخصیت های انیمیشنی که از فرهنگ غنی و کهن خودمان نشات می گیرد نیز استفاده حداکثری را بجا آورد نظیر دارا و سارا، کلاه قرمزی و شکرستان.

نکته سوال برانگیز اینجاست که وقتی توان و ظرفیت تولیدکنندگان داخلی نوشت افزار فراتر از نیاز کشور است و حتی می تواند نیاز خاورمیانه را محقق سازد و مانع ورود فرهنگ مهاجم بیگانه و عدم القای ناخودآگاه پیام ها و شعائر غربی و مهاجم به ذهن و اندیشه آیندگان، فرزندان ایران اسلامی قلمداد شود.

که اگر از تولید کننده داخلی حمایت های لازم و کافی را انجام بدهیم و به این مهم اهتمام بورزیم سبب ساز رشد و توسعه واعتلاء فرهنگی کشور را باعث شویم و همه در این هرم و زنجیره سود بجوییم چه از لحاظ فرهنگی چه اقتصادی و ...

آری می شود به این مهم دست یابیم به شرطی که قبل از آن بیش از این ها به خودمان، باورهایمان ایمان و اعتقاد قلبی داشته باشیم و داشته هایمان را به حساب بیاوریم و عزمی انقلابی، روحیه ی جهادی لازم است تا در جبهه جنگ فرهنگی نیز بتوان به فرهنگ بیگانه و متخاصم غرب غلبه کرد و در کارزار هزاره سوم که از آن به عنوان جنگ نرم یاد می کنند سربلند و پیروز بیرون آمد.             

میلاد زندی جامعه شناس